Maurizio Pollini: Kunst en maatschappij komen samen

Hij was niet alleen pianist, hij was ook politiek betrokken, een pacifist. In 1972 wilde hij voorafgaand aan een concert een protest voorlezen tegen de hervatting van de Amerikaanse bombardementen op Vietnam. Maar hij werd uitgejouwd door het publiek. Hij had ook een duidelijk standpunt over muziek en cultuur. Hij zei: “Op een bepaalde manier, kun je kunst zien als de dromen van de maatschappij. Het lijkt weinig toe te voegen, maar slapen en dromen zijn van levensbelang voor de mens. Een mens kan niet zonder slaap en dromen en zo kan de maatschappij niet leven zonder kunst.”

Maurizio Pollini wint in 1960 het Chopin Concours in Warschau. Hij is dan 18 jaar oud. Arthur Rubinstein zit in de jury en verzucht dat “hij nu al beter speelt dan ieder van ons.” De muziek van Chopin is op dat moment al heel belangrijk in het leven van Pollini. Als hij 14 jaar is, speelt hij voor het eerst de complete Etudes (opus 10 en 25) van Chopin tijdens een concert. En hoewel hij vaak muziek van Chopin speelt, wil hij niet gezien worden als Chopin-specialist.

In de nasleep van het Chopin Concours neemt Pollini het Eerste Pianoconcert van Frédéric Chopin op voor het label EMI. Hij neemt dan ook de Etudes van Chopin op, maar die wil hij niet uitbrengen. Het leidt tot de breuk met EMI. Daarna tekent Pollini een contract bij Deutsche Grammophon en de rest is geschiedenis.

Maandag

Frédéric Chopin
Concert voor piano en orkest nr.1, op.11 in e kl.t. - deel II, "Romanze: Larghetto"
Maurizio Pollini [piano] & Philharmonia Orchestra o.l.v. Paul Kletzki

Claude Debussy
L'isle joyeuse
Maurizio Pollini [piano]

Dinsdag

Johannes Brahms
Pianokwintet, op.34 in f kl.t. - deel I, "Allegro ma non troppo - Poco sostenuto - Tempo primo"
Maurizio Pollini [piano] & Quartetto Italiano

Donderdag

Frédéric Chopin
Etudes voor piano, op.10 - nr.12 in c kl.t., "Révolutionnaire" + Etudes voor piano, op.25 - nr.6, nr.7, nr.8 en nr.9
Maurizio Pollini [piano]